Tkanka nerwowa

Źródło: Biologia.opracowania.pl

Tkankę nerwową poznaliśmy już dość dobrze w gimnazjum. Wiemy, że pojedyncza komórka tej tkanki nazwana została neuronem. Komórka ta składa się, jak każda zwyczajna komórka z jądra komórkowego i cytoplazmy, te dwa elementy nazywamy ciałem komórki. Dodatkowo jednak z ciała komórki wystają jak gdyby wypustki, które nazywamy dendrytami. Dendryty przewodzą impuls w stronę ciała komórki. Prócz tych krótkich odgałęzień mamy do czynienia również z jednym długim - neurytem. Ta wypustka przewodzi impuls od ciała komórki dalej. Napisałem, że neuryt (inaczej akson) jest długi, gdyż może osiągnąć jeden metr długości. Warto też dodać, że neuryt w końcowej części jest rozgałęziany. Najdłuższe neuryty nazywa się włóknami nerwowymi.



Neuryty o najgrubszym przekroju poprzecznym są otoczone przez dwie osłony: rdzenną zbudowaną z mieliny (dobry izolator) i komórkową. Osłonka komórkowa ma budowę zwykłej komórki (cytoplazma i jądro), stąd zapewne jej nazwa. Grubsze neuryty przewodzą impulsy szybciej, by zwiększyć szybkość ich przewodzenia stosuje się też osłonkę mielinową oraz występujące w niej tzw. przewężenia Ranviera, czyli minimalnej wielkości miejsca nieotoczone osłonką mielinową, dzięki temu impuls elektryczny przeskakuje z miejsca, które jest zdepolaryzowane, do miejsca, które nie jest. Osłonka mielinowa jest więc nieciągła. 


Jak wiadomo tkanka nerwowa nie należy do najlepiej się regenerujących, dlatego należy uważać aby jej nie uszkodzić.


Neurony nie przekazują informacji elektrycznej - dalej ani nie odbierają jej - bezpośrednio, lecz poprzez specjalne złączna synapsy. Synapsy polegają na tym, że impuls elektryczny uwalnia specjalną substancję acetylocholinę bądź noradrenalinę, która znajduje się na końcach komórek nerwowych. Substancja ta dyfunduje poprzez szczelinę międzykomórkową i przekazuje impuls komórce odbierającej informacje. Wyróżniamy synapsy nerwowo-nerwowe, nerwowo-mięśniowe, nerwowo-gruczołowe.